Kar; Hep böyle pazar sabahı yormadan gel
Cumartesi akşamı kar yağmaya başladı, akşam herkes evine gittikten sonra. Sabaha kadar ince ince yağmaya devam etti. Pazar sabahı şehir, ince beyaz kar yığınları ile kaplı bir şekilde, herkese “günaydın” dedi. Her seferinde, böyle cumartesi akşamında gel kar, seni özlediğimize değsin. Yorma bizi,hırpalama bizi. Bu aralar böyle bir akım var ya. Sözler duadır, sözlere dikkat, niyetlere dikkat. “O öyle mi istenir, ondan olmuyor işte” diye, kısıyor bize gülen yüzlü spiritüelciler. Hakikaten doğru istemediğimiz için mi olmuyor, yoksa olmayacağı için mi doğru isteyemiyoruz. Kafamda bunlar dönüp duruyor son zamanlarda. Kolayına olumsuz anmam bir şeyleri. Çok eskiden “ne biçim yağıyor” derdim yağmur için, kızardı bana eski eşim. Şimdi bana kızan o biri yok. Ölümden çok korkardı, “alma ağzına ölümü” derdi, 50 yaşında iken öldü. Şimdi o ölümü, erkenden gideceği için bu dünyadan ağzına almazdı. Yoksa zaten erkenden öleceği için mi ölüm sözcüğü onda böyle bir paranoya yaratırdı. Şahane bir Gabor M...