Gül Reçeli


Bu yazımı uzun süredir yazmak istediğim bir konuya ayırmak istiyorum. Konum; Allah’ın isimleri. Her biri içinde birçok dua kapısı, birçok derman barındırıyor. Yaşadığımız ruh halleri ya da sıkıntılara karşı başa çıkma kelimeleri her biri.Onlara kendi gözümden, kendi aman dilediğim yerlerden baktım ve bu sıralar kendime yoldaş yapmaya karar verdiklerimi ayırdım. 

 

Olumlama neydi; kendimize, güne, geceye, eşe, dosta; olumlu,yapıcı, iyileştirici kelimemelerle

yaklaşmak. Esmaül Hüsna da hayatımıza beş on yıldır giren olumlamamın İslami hayattaki pratiği.

Karşımızdaki inandığımız; en zengin, en alim, en şifacı, en çok bizi düşünen vb. tüm ihtiyaç duyduğumuz sıfatlara sahip olan yaratıcımız. Ona anlatmayacağız da kime anlatacağız, ondan istemeyeceğiz de kimden isteyeceğiz?

 

İnanç inananın ihtiyaç duyduğu bir şey, inanılan

bizim ettiğimiz dualarımızı duymak ister sadece. 

Aslında bizi duymak ister, ona anlatalım ister.

İçimizde dışımızda ne var bildiklerini, bizdeki anlam buldukları haliyle ona anlatalım ister. Sonra anlattıklarımızla ilgili çözüm yollarımızı duymak ister, sonra da onu nerede devreye sokacağız onu duymak ister. Onu, onun hangi ismiyle devreye sokacağız, isteğimiz için hangi yola sapılacak onu duymak ister.

 

Dua, aslında kişinin kendine odaklanması, kendini karşısına yaratıcıyı alarak kendine açması, açtıktan sonra ihtiyaç analizi yapması, sonra da analizden bazen başı sonu belli olan sadece bir seferlik kullanılan bir proje üretmesi bazen de benzer durumlarda da üzerinde bir iki rotüş yapıp değiştirip uzun süre kullanabileceği yeni bir ürün çıkarmasıdır.

 

Olaya önce psikolojiden sonra da teknolojiden baktım çünkü hayat bizim onda gördüğümüz kadar boyutu olan bir alem ve dua da çok boyutlu bir şekilde o aleme destek sağlıyor. Ne ile sağlıyor, bize ne lazımsa onunla sağlıyor. Kendim için bulduğum Allah’ın isimlerini bir iki cümle ile yazmak isterim. Bunları bir ilahiyat hocası edası ile değil bunları onlara ihtiyaç duyan, onları kendi somut anlamlarına dönüştüren sıradan bir kul edası ile yapmak isterim.

 

Günüme ‘ya muktedir’ ismi ile başlıyorum, yaratıcı işimi gücümü rast getirsin istiyorum . Başıma gelen aynı çıktılar için başkaları yerine kendime bakıyorum ve yaptığım aynı yanlışı besleyen huyumdan kurtulmak için ‘ya kahhar’ esmasını çekiyorum. Kendime çekidüzen verdikten sonra kötü giden işler yoluna girsin diye ‘ya mecit’ esmasını çekiyorum.Sonra ‘ya mucip’ esması ile yaratıcıda saklı olan, benim aklıma hayalime bile gelmeyen mucize gibi güzellikleri istiyorum. Maruzatımı biliyorsun ama ben buradan senin çözümlerinle çıkmak istiyorum, nasip et diyorum. İlmim ve öğrenmelerim artsın diye ‘ya rafi’ esmasını çekiyorum. Onlarla sorunlarımı halledemediğim, hayatımdan çıkaramadığım ya da hayatımda beni incitmeden olsun istediğim insanları düşünerek ‘ ya rauf’ esmasını çekiyorum. Öğrenmelerim kolay olsun, zihnim açılsın diye ‘ya Muhsi’ esmasını çekiyorum. Yaratıcının tüm zenginliklerin kaynağı olduğunu beni de onlarla nasiplendirmesini istediğimde ‘ya ganiy’ esmasını çekiyorum. Kanaatkar olmadan ondaki tüm zenginliklerden istiyorum. Zenginliği olan birinden tek bir şey istenmez diye düşünüyorum.

 

Ne geldiyse başımıza aza kanaat ettiğimiz için geliyor, yarı şaka yarı ciddi yazdım ama bunu bir düşünün derim. Ben azla yetinmeyi, küçük hedefler koymayı en önce kendimi kısıtladığını fark ettim. Gezerek gördüğüm yerlere yenilerini ekleyebileyim, gezmeye devam edeyim, yeni şeyler öğrenme hevesim devam etsin, günlerimden keyif alabileyim, sevdiğiminsanlarla hasbihal edebileyim diye yediğim nimetler için,içtiklerim için, uyumalarım uyanmalarım için, sağlığım sıhhatim ailem için ‘eş şekur’ esmasını çekiyorum. Korktuğum afetler aklıma geldikçe onları önleyebilecek yaratıcıma sığınıp ‘ya vali’ esmasını çekiyorum. Gece yatarken ‘ya reşit’ esmasını çekip yaptığım amellerin kabul olmasını istiyorum.Malımı mülkümü koruması için ‘zül celali vel ikram’ esmasını çekiyorum. Sonra da ‘Görelim Mevla neyler neylerse güzel eyler’ diye kendimi uykunun huzuruna bırakıp yarına umutla bakıyorum.

 

Yazdığım esmalar benim esmalarım, onları konumlandırdığım anlamlar benim ihtiyacım olan anlamlar. Bu sıra bunlarlayım sonra başkaları ile olurum. Yeter ki yalnız olmayayım, yeter ki aman bulmadan kalmayayım. Hayat, içinde kapılarının saklandığı mucizelerle dolu. Kapılar saklı değil aslında sadece, biz onları bildiğimiz yerlerde aradığımız için bulamıyoruz. Bulmak için de aramak lazım ama aynı yerde,aynı insanlarla, aynı kendimizle değil. Değişerek, değiştirerek aramak lazım. Yazdıklarım kendi arayıp bulanlara değil,yatırım tavsiyesi değil, dini tavsiye değil, sadece kendi tecrübelerimi yazdım.

 

Görsel bu sene ilk defa yaptığım gül reçeli deneyimim öncesinde güllerle hasbihalimden. Çok güzel kokuyorlardı, Reçel öncesi çok güzel vakitler geçirdim onlarla ve çok güzel kokuyorlardı. Gözünüzü kapatın ve gül kokusu size kadar gelsin. Allah’a emanet olun.

 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Asla Üzülmemen Gereken Şeyler ve 6 sigma

Resim
Bir süredir proje yönetimi üzerine kafa yoruyorum. Proje dediğin şey hayatın her alanında olan, başı sonu belli olan bütçesi ve kapsamı net olan işlerdir. Tatil planı, boya planı, eğitim planı vb. Yani proje dediğim zaman aklınıza köprü ya da yeni bir araba gelmesin. Ben bir süredir proje planlamaya odaklandım ya Allah’ın işi, karşıma ilgimi çekecek bir konu çıkardı. Öğrenmeyi seven biri olarak söylüyorum, aslında ben öğrenmenin odaklanmasından çok arada kaçamak yapılabilir olmasını, ders asmasını falan seviyorum. Hani olur ya okulda dersi asarsın, ben hala o kafadayım. Konuyu dağıtayım, sonra yine toparlarım, bir süredir bunu düşünüyorum, özellikle akşamları online ders aldığım bugünlerde. Çok sıkılıyorum ders dinlerken, e hani ben öğrenmeyi seviyordum. Ben öğrenmenin esnekliğini seviyorum. Daha doğrusu öğrenirken esnekleştirmeyi seviyorum. Şunu bir düşünün, öğrenme ya da okul ortamında olduğu gibi hayatın hangi alanı bize esnek olabilme şansı verir. İş vermez, yapılacak işler vardır ...
Devamı

Kar; Hep böyle pazar sabahı yormadan gel

Resim
Cumartesi akşamı kar yağmaya başladı, akşam herkes evine gittikten sonra. Sabaha kadar ince ince yağmaya devam etti. Pazar sabahı şehir, ince beyaz kar yığınları ile kaplı bir şekilde, herkese “günaydın” dedi. Her seferinde, böyle cumartesi akşamında gel kar, seni özlediğimize değsin. Yorma bizi,hırpalama bizi. Bu aralar böyle bir akım var ya. Sözler duadır, sözlere dikkat, niyetlere dikkat. “O öyle mi istenir, ondan olmuyor işte” diye, kısıyor bize gülen yüzlü spiritüelciler. Hakikaten doğru istemediğimiz için mi olmuyor, yoksa olmayacağı için mi doğru isteyemiyoruz. Kafamda bunlar dönüp duruyor son zamanlarda. Kolayına olumsuz anmam bir şeyleri. Çok eskiden “ne biçim yağıyor” derdim yağmur için, kızardı bana eski eşim. Şimdi bana kızan o biri yok. Ölümden çok korkardı, “alma ağzına ölümü” derdi, 50 yaşında iken öldü. Şimdi o ölümü, erkenden gideceği için bu dünyadan ağzına almazdı. Yoksa zaten erkenden öleceği için mi ölüm sözcüğü onda böyle bir paranoya yaratırdı. Şahane bir Gabor M...
Devamı

Dünyayı Taşıyan Kadınlar

Resim
  Yıllar yıllar önce hastanede olduğum bir geceydi. Kanamalı bir şekilde acilden girmiştim hem moralim bozuktu hem halim ferim yoktu. Saat sabaha karşıydı. Bir düşük yapmıştım, düşük yapmak kadınlarda ne kadar moral bozucudur, onu ancak deneyimleyen kadınlar bilir. Trabzon’da doğum hastanesine gitmiştik. Nöbetçi doktor beni muayene etti, sonra beni tekerlekli sandalyeye koydu ve elimi tutup, “iyi değilsin, yakınlarına söyleyelim seni güzel beslesinler, kendine iyi bakmalısın” dedi. Bunu derken gözlerime bakıyor ve gülümsüyordu. Kendimi annesinin kucağındaki küçük bir bebek kadar güvenli hissettim.   Yakınlarıma “doktorun adını öğrenir misiniz?” diye sordum. Yeni kadın doğum doktorumu bulmuştum. Bir kadın için ona kendini iyi hissettirecek, onu anne gibi koruyacak doktorluğundan ve merhametinden emin olacağı kadın doğum doktorunu bulmak ciddi bir konfordur. Sonraki yıllarda hep o doktoruma güvendim. Bana gösterdiği şefkat beni ona bağladı. O geceki gülümsemesi şu an bile aklımd...
Devamı